Kopalnia 'Janina' Libiąż": ma poziomie 350 metrów pod ziemią mieszka ... kot

- To jest nasz mruczek - opowiada nam Grzegorz, jeden z górników dołowych. Zwierzak jest z natury rudy, ale niekiedy lekko przybrudzony węglowym pyłem. Krąży ciemnymi korytarzami z daleka omijając maszyny.

Nikt nie wie jak ten kot dostał się pod ziemię. - To jest tak - opowiada górnik. - Zjeżdżamy klatką na dół a za nami zabiera się różna gadzina. Ptaki i jak widać także koty - śmieje się mężczyzna.

Nikt nigdy się już nie dowie jak ten nieszczęśnik mógł się tam zadomowić na tyle lat. Biedak pokazał jednak siłę życia i walki. Ptaki pod ziemią giną.

Dla górników najważniejsze jest, że przestały im znikać kanapki. - Dzięki mruczkowi tu już w okolicy nie ma żadnego szczura - śmieje się pan Grzegorz. - Jak sobie położę kanapkę na warsztacie, to tam leży i nikt jej nie ruszy. Nie boję się, że mi coś ją zeżre.

Kot jest strażnikiem ale też ma za to zapłatę. Jeszcze do niedawna miał profit od jednego z górników. Tylko jemu ufał. Podchodził, brał kawałek strawy i uciekał w górnicze ciemności. Tamten górnik poszedł już na zasłużoną emeryturę, a dzielny kot musiał się przestawić na inne tory. Na razie nieufnie zerka na innych górników. Pozostawiona dla niego karma jednak szybko znika.

Mruczek pod ziemią prawdopodobnie dożyje do końca swoich dni. - Gdyby wyjechał na powierzchnię, to by oślepł - tłumaczy Grzegorz. Wspomina taką sytuację z innego, też podziemnego oddziału "Janiny". Tam też mieszkał kot, ale go wypuścili. - Poleciał jak głupi i się zabił, waląc o drzewo - opowiada.

Dyrekcja kopalni o zwierzaku nie wie nic. - A myślałem, że tylko szczury mamy, zresztą w kopalni bardzo ważne, bo w razie czego pierwsze niebezpieczeństwo wyczują - mówi Marcin Nastawny, jeden z dyrektorów "Janiny". Zapewnia, że kot ma w zakładzie "dożywocie". - Jak już jest, to niech zostanie - śmieje się.