Matka Madzi z Sosnowca wyjdzie z więzienia? Katarzyna Waśniewska zabiła córkę i okłamała całą Polskę

Katarzynie Waśniewskiej początkowo współczuł cały kraj. Zachowanie Katarzyny Waśniewskiej od początku do końca w tej historii było zaskakujące. Kiedy jeszcze trwało śledztwo, pozowała do prasowych zdjęć w bikini, tańczyła na rurze w nocnym klubie, ukrywała się przed policją. Na procesie jej koleżanka z podwórka opowiadała, że Katarzyna wyrwała jej kiedyś ulubioną lalkę z rąk, rozbiła o drzewo i powiedziała, że lepiej niż w mamę, bawić się w pogrzeb. Dzisiaj Waśniewska odsiaduje 25-letni wyrok więzienia.

Sławna mama Madzi nie szuka już rozgłosu. Czasem w sieci odzywają się kobiety, które siedziały z nią w jednym więzieniu. Mówią, że często ma obstawę strażników, bo osadzone nie tolerują zabójczyń dzieci, była bojkotowana, poniżana. Przyjmowała to spokojnie. Ale emocje nie są już tak silne, jak kiedyś. Ona sama w pierwszych latach odsiadywania wyroku udzielała jeszcze wywiadów. Przyznawała, że w celi musi sprzątać po innych, je ostatnia, ale jedzenie jej nie smakuje, bo to głównie ,,pawiany”, czyli konserwy i mortadele. Takie menu czeka ją jeszcze przez 15 lat, bo najwcześniej będzie mogła wyjść na wolność w 2037 roku.

We wtorek 24 stycznia 2012 roku rozeszła się wiadomość, że w Sosnowcu młoda matka została zaatakowana przez porywacza dzieci. Koło godz.18 kobieta pchała wózek z niemowlęciem w stronę ulicy Nowopogońskiej, na ulicy Lwowskiej dostała cios w głowę, a jej dziecko porwano. Takie bezczelne porwania są na świecie bardzo rzadkie, cała policja w regionie stanęła więc na nogi. Szukali policjanci, strażacy, zwykli mieszkańcy. Kobieta opowiadała, że szedł za nią jakiś mężczyzna, podała nawet, jak był ubrany. Rzeczywiście, jeden z monitoringów zarejestrował takiego przechodnia, który przez jakiś czas szedł za Waśniewską. Miał z tego powodu sporo kłopotów, ale okazało się, że nie mógł porwać dziecka.

Waśniewska bardzo rozpaczała, błagała porywacza o zwrot małej, rozlepiała plakaty. Płakała: ,,Oddajcie mi moją perełkę, moją Madzię”. Opisała córkę: ,,Wzrost około 60-70 cm, oczy koloru ciemnozielonego (oliwkowe), widoczny wyrzynający się ząb – dolna jedynka, włosy bardzo krótkie, niemowlęce, koloru ciemnobrązowego, wytarte z tyłu głowy.” Na zdjęciu – piękne dziecko. Ludziom nie mieściło się w głowie, że mogło dojść do takiego nieszczęścia, młodzi rodzice dostali mnóstwo wsparcia. Ojciec wyglądał na przybitego, Katarzyna nie pokazywała swojej twarzy aż do dnia, kiedy przy detektywie Rutkowskim przyznała się, że dziecko wysunęło jej się z kocyka. To był szok i przełom. Szok, bo Katarzyna miała taką delikatną, niewinną twarz.

Śledztwo wykazało, że Magdusia nie zmarła przez upadek, ale przez gwałtowne uduszenie, chociaż badania wykazały, że wcześniej została z dużą siłą rzucona na podłogę. Katarzyna wiozła martwe dziecko przez miasto, ukryła je pod cegłami w ruinie zapomnianego domu przy torach kolejowych. Po robocie zapaliła papierosa, niedopałek rzuciła obok, a rękawiczki zakopała. Ten niedopałek ze śladami DNA i rękawiczki były potem dowodem w sprawie. Bajkę o porwaniu zaplanowała być może na podstawie oglądanego filmu, opowiadającego o kobiecie oskarżającej kogoś o porwanie jej synka, którego sama zabiła. Gdy Magdusia jeszcze żyła, jej matka szukała w komputerze wiadomości, ile wynosi świadczenie za zmarłe dziecko. W pamiętniku pisała, że chce w życiu dobrze się zabawić, chociaż nie zdała matury, a małżeństwo i dziecko są z przypadku.

Madzię pożegnało półtora tysiąca ludzi na pogrzebie 15 lutego. Jej matkę aresztowano w lipcu, kiedy okazało się, że biegli za przyczynę zgonu dziecka uznali uduszenie. Ale mimo zarzutu zabójstwa, wypuszczono ją z aresztu na podstawie decyzji Sądu Okręgowego w Katowicach, który stwierdził, że kobieta nie będzie mataczyć. A jednak nie stawiała się policji, znikła, wydano za nią list gończy. Schowała się na wsi koło Białegostoku z nowym partnerem, znaleziono ją tam w listopadzie. 17 lutego 2013 roku w Katowicach ruszył głośny proces. Przed biegłymi nie mogła już ukryć swoich zaburzeń; skłonności do patologicznego kłamstwa, manipulacji, braku uczuć wyższych. Eksperci nie widzieli większych szans na poprawę. Waśniewska nie ujawniła żalu ani skruchy. Po prostu rozumiała, że jej się nie udało.

Jej były mąż wyjechał za granicę, ona trafiła do więzienia z wyrokiem 25 lat z możliwością ubiegania się o zwolnienie po 15 latach. Odwołała się, 17 października 2014 roku Sąd Apelacyjny w Katowicach podtrzymał jednak wyrok.

22 lipca 2015 r. Sąd Najwyższy oddalił kasację obrony Katarzyny W., tym samym wyrok stał się ostateczny. Uzasadniając postanowienie trojga sędziów, sędzia SN Dorota Rysińska powiedziała, że wszystkie niezbędne dowody w sprawie zostały przeprowadzone.

Mimo upływu lat o przypadku Waśniewskiej nie można zapomnieć, powstają o niej książki i przedstawienia teatralne.

Łzawa książka Izy Bartosz "Wybaczcie mi, wiara, nadzieja, miłość" tak jednak rozwścieczyła czytelników, że została wycofana z księgarń. Na Waśniewskiej nie zrobiło to wrażenia; według specjalisty od psychopatów Kevina Duttona, mają oni przecież nerwy ze stali.

"Utracona cześć Katarzyny W." w Teatrze Zagłębia to z kolei "baśń dla dorosłych, opowieść o doświadczeniu opresji, o budowaniu narracji na czyjś temat na podstawie plotki, domysłu, pomówienia. Przyglądamy się społecznym mechanizmom wykluczania i ostracyzmu społecznego, pokazując różne taktyki radzenia sobie z tym zjawiskiem. Czym żyje opinia publiczna? I jak długo?" - można przeczytać w opisie spektaklu na stronie Teatru Zagłębia.

- Naszą opowieść nazywamy baśnią o slut -shamingu. W spektaklu zderzamy opowieści dwóch kobiet, które spotykają się w przyszłości, żeby wspólnie, konfrontując się ze swoją przeszłością, zobaczyć jak mogą funkcjonować dzisiaj - tłumaczy swoje zamiary w zapowiedzi wydarzenia Karolina Szczypek, reżyserka spektaklu.

Siedem cech kluczowych psychopaty wg Kevina Duttona, doktora psychologii społecznej na Uniwersytecie w Oxfordzie:

• 1. Bezwzględność.
• 2. Urok.
• 3. Skupienie.
• 4. Odporność psychiczna.
• 5. Nieustraszoność.
• 6. Uważność.
• 7. Działanie.

Autor: ,,Nie mam wątpliwości, że wartość tego zestawu całkowicie zależy od sposobu, w jakim się go używa.”’